321

RZECZOWNIK - odmienna i samodzielna część mowy.

 

Treści, które należy powtórzyć (nie wszyscy je pamiętają/znają)

 

Rzeczownik ma stały rodzaj gramatyczny, tzn. jako wyraz na stałe jest przypisany do określonego rodzaju.

 

 

 

Ze względu na znaczenie rzeczowniki dzielą się na następujące kategorie :

1. własne- wskazują na indywiduum, na określoną osobę lub rzecz (Biblia, Warszawa, Imiełowska);

2. pospolite- są nazwami ogólnymi (kot, książka, wieś);

3. żywotne - nazywają ludzi i zwierzęta oraz istoty będące często tworami wyobraźni (ufoludek, mama)

4. nieżywotne- nazywają zjawiska, pojęcia i przedmioty, w tym także rośliny (upadek, wicher)

5. osobowe - nazywają realne lub fikcyjne osoby (ludzi, bogów, postaci literackie)

6. nieosobowe- nazywają nie osoby, a więc zwierzęta, rośliny, przedmioty, pojęcia itp.

7. policzalne- nazywają osoby i rzeczy, które można policzyć; występują w l. poj. i l. mn.;

8. niepoliczalne- nazywają rzeczy, które w zasadzie występują pojedynczo jako pewna klasa desygnatów (woda, mąka, umeblowanie)

9. konkretne - nazywają przedmioty mające konkretne wymiary przestrzenne (dziecko, gwiazda, stół)

10. abstrakcyjne- nazywają uczucia, czynności, cechy; czyli przedmioty pozbawione wymiarów przestrzennych (sen, idea, prawda, dobroć)

 

Funkcja rzeczownika w zdaniu:

Rzeczownik w mianowniku pełni funkcję podmiotu.

Rzeczownik w przypadku zależnym (D., C., B., N., Msc.) pełni w zdaniu najczęściej funkcję dopełnienia, rzadziej przydawki lub okolicznika.

 

Odmiana przez przypadki to inaczej deklinacja.

 

Istnieją takie przypadki, gdy rzeczownik:

- w formie męskiej nazywa kobietę np.: magister, inżynier, doktor, docent, profesor, gość, świadek, archeolog.

- w formie żeńskiej nazywa mężczyznę np.: poeta, twórca, mężczyzna, wojewoda, sędzia, patriota, sługa.

Bardzo dużo rzeczowników nie uwzględnia różnicy płci.

 

Pozostałe informacje podałam na lekcji.